روانشناسی اجتماعی از دیدگاه علی (ع)

حضرت در خطبه 32 نهج البلاغه از روزگاری سخن میگویند که روزگار انحراف مسیر است  که در این زمان نیکوکار را بد میدانند ،ظالم به سرکشیش می افزاید وافراد یا از علم خود به دلیل عمل نکردن بهره مند نمیشوند ویا جاهلند وبه دنبال سوال هم نیستند ! سپس افراد را به چهار دسته تقسیم میکنند

خوب است در شرایط امروز جامعه که با بلواهای پیش امده بی شباهت به آنچه حضرت میفرماییند نیست به خود باز گردیم وجایگاه خود وادمهای مطرح روزگارمان را باز شناسیم

1-گروه اول کسانی هستند که فساد نمیکنند اما به دلیل ناتوانی ،نداشتن امکانات وکندی شمشیرها !!

افرادی که شناگر خوبی هستند اما آب نمی یابند ! آتش زیر خاکستر!

2-گروه دوم شمشیر را از رو بسته با سواره وپیاده به فساد پرداخته وابایی هم ندارند !هدف چیست ؟ به دست آوردن مال اندک دنیا یا عطش قدرت وجاه وشهرت !

3-گروه سوم دنیا را با آخرت طلب میکنند !دنیا را میجویند اما از راه آخرت !خود را فروتن ومقدس نشان میدهند تا با جلب توجه مردنم به دنیا دست یابند !

4- گروه چهارم با پستی وذلت از رسیدن به قدرت باز مانده اند لذا اجبارا خود را به زیور قناعت آراسته اند ولباس زاهدان پوشیده اند در حالیکه هرگز زاهد نیستند !

امام در پایان در چنین وضعیتی حال متقین را وصف می نمایند .....

راستی ما از کدام دسته ایم ؟ فسادنکردن ما به کدام دلیل است ؟ نبودن امکانات ؟ناچاری ؟ یا ...؟

آنها که امروز برای رسیدن به جاه ومقام وحطام دنیا آشوب میکنند کدامند ؟

اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا